Τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα(ΑΔ)»είναι τα δικαιώματα που ενυπάρχουν σε όλα τα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα από την ιθαγένειά , τον τόπο διαμονής, το φύλο, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το χρώμα, τη θρησκεία, τη γλώσσα, ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. «Είναι οι αξίες μιας ηθικής με οικουμενική ισχύ, θεμελιωμένης στον ηθικό και φιλοσοφικό λόγο, είναι όμως και νόρμες δικαίου εδραιωμένες στο Διεθνές Δίκαιο2, αποτελούν δε συστατικά στοιχεία του ενιαίου χώρου του δικαίου τόσο των διεθνών οργανώσεων όσο και των μεμονωμένων κρατών».
Συνεπώς, η εξέλιξη της ιστορίας και οι ραγδαίες μεταβολές στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη από τις συνεχείς συγκρούσεις και διαμάχες, διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο, στο οποίο εκφράζεται απόλυτα η ανάγκη διασφάλισης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καθώς και πιο ολοκληρωμένης διακήρυξής τους, προκειμένου να μη θίγεται άλλο η ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπειά του.
Η βαρύτητα δε των παραβιάσεων που έχουν δεχτεί καθόλου σπάνια τα ανθρώπινα δικαιώματα επιβάλλουν την τήρησή τους και δίνουν σύμφωνα με τον Luhmann (1993:577) την καθαρά πρακτική πολιτική σημασία.
Τα ΑΔ μπορεί να οδηγήσουν σε μαρασμό τις ανισότητες και τις ταπεινώσεις του ύστερου καπιταλισμού, εφόσον δε χρησιμοποιηθούν από τα κυρίαρχα πολιτικά και κοινωνικά συστήματα ως μοχλός για να επεκτείνουν τα ίδια τον ηγεμονισμό τους και την ιδεολογία τους.
H προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πλέον ανατίθεται στη διεθνή κοινότητα, στην οποία λογοδοτούν τα επί μέρους κράτη, εκχωρώντας έτσι μέρος της κρατικής εξουσίας τους. Tα ανθρώπινα δικαιώματα παύουν να είναι «εσωτερική υπόθεση» της κάθε χώρας και της κάθε κυβέρνησης. O Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών(OHE), αναγορεύεται στον θεσμικό παγκόσμιο προστάτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως θα διαφανεί και παρακάτω.
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι επικουρικό όργανο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών , στην οποία και δίνει άμεση αναφορά.
Κατατάσσεται κάτω από το Συμβούλιο Ασφαλείας, που είναι εξουσιοδοτημένο να ερμηνεύει τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. 47 από τα 191 κράτη-μέλη μετέχουν στο συμβούλιο και εκλέγονται από απλή πλειοψηφία σε μυστική ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης. Η θητεία των μελών διαρκεί έως 6 χρόνια αλλά μπορεί να ανασταλεί σε περίπτωση κατάφωρης παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το Συμβούλιο εδρεύει στη Γενεύη και συνεδριάζει τρεις φορές το χρόνο ή συχνότερα για να ανταποκριθεί σε επείγουσες καταστάσεις».
Στην Ευρώπη λοιπόν διαθέτουμε ένα πολύ-επίπεδο νομοθετικό και δικαστικό πλαίσιο για τη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εντούτοις, όπως είπαμε, τα δικαιώματα παραμένουν ένα οικοδόμημα υπό κατασκευή. Κι αυτό γιατί, αφενός συνεχίζουν να παραβιάζονται κάποια από τα γνωστά σε όλους μας θεμελιώδη δικαιώματα, όπως το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη ή το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Και αφετέρου επειδή, καθώς εξελίσσονται συνεχώς η κοινωνία και η τεχνολογία, εξελίσσονται μαζί της και οι κίνδυνοι υπονόμευσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μία σχέση δυναμική που απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αγώνα θωράκισης, ενίσχυσης και διεύρυνσής τους.
Δυστυχώς όμως, εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα είναι μία από τις κύριες πύλες προς την ΕΕ για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Το 2010, στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία στην περιοχή του Έβρου σχεδόν πενταπλασιάστηκε σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας(2014) ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που εισέρχονται παράτυπα στην Ευρώπη.
Η ΕΕ έχει διαθέσει οικονομική στήριξη για πολλά από τα μέτρα που έχουν λάβει οι ελληνικές αρχές. Σε σύγκριση με τη γενναιοδωρία της ΕΕ προς τις προσπάθειες της Ελλάδας να ασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, ωχριούν τα κονδύλια που διατέθηκαν για να ενισχυθούν οι προσπάθειες υποδοχής των προσφύγων και των μεταναστών από την Ελλάδα.
Η ολοένα πιο αρνητική σκέψη απέναντι στα ζητήματα μετανάστευσης και προσφύγων δεν μπορούν να διαχωριστούν από τις οικονομικές δυσκολίες της που βιώνει η χώρα μας κατά την τελευταία εξαετία. Για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, η κρίση έχει επιφέρει οδυνηρές οικονομικές κακουχίες, δραματική πτώση του βιοτικού του επιπέδου, φτώχεια, ανεργία και απώλεια πρόσβασης σε ζωτικές υπηρεσίες .Αυτό έχει πυροδοτήσει κοινωνικές εντάσεις, ενώ η εχθρότητα απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, καθώς και σε κάθε ένα τον οποίο νιώθουμε «διαφορετικό», έχει επιφέρει την υιοθέτηση μιας σειράς ενεργειών που έχουν ως αποτέλεσμα την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων.
Παρατηρώντας στο διεθνές σύστημα ,θα συνειδητοποιήσουμε πως πολλά ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται,
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρουν βασανιστήρια και κακοποιήσεις σε περίπου 75 χώρες, περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης σε 70 χώρες, άδικες δίκες σε 50 χώρες.
Παραβιάσεις των διατάξεων Ο.Δ.Α.Δ.(Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), γίνεται πολύ εμφανές στην Ελλάδα.
Οι Κυβερνήσεις καταπατούν, το δικαίωμα συνεργασία αρ.22, παρ.1 του Συντάγματος, δικαίωμα στην υγεία αρ.21 παρ.3 του Συντάγματος, την ασφάλιση αρ.22 παρ.5 του Συντάγματος και την οικονομική ανάπτυξη της Χώρας με την αρχή της ισότητας αρ.4 του Συντάγματος.
Η κρίση είχε σοβαρές επιπτώσεις στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα. Συγκεκριμένα η ανεργία στην Ελλάδα, έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδο, επίσης στις συνθήκες εργασίας, περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, πτώση του βιοτικού επιπέδου, αύξηση του αριθμού αστέγων, περιορισμοί στην εκπαίδευση κλπ.
Η Ελλάδα έχει πληγή ιδιαίτερα από την κρίση και δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί εάν και πότε θα επιστρέψουν στο «κανονικό» η εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας γενικότερα. Οι επιπτώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα εξετάζονται και αποφεύγονται, καθώς και ο εκφυλισμός της Δημοκρατίας.
Τελειώνοντας αυτό που πρέπει να πούμε και να εφαρμόσουμε είναι, το προοίμιο της Οικουμενικής Διακήρυξης ανθρώπινων δικαιωμάτων «η αναγνώριση της αξιοπρέπειας που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, αποτελεί θεμέλιο, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο».
Θέμα: «Ανθρώπινα δικαιώματα»
