ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ με θέμα: “Παρουσίαση της Νέας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων 2021-2025”

Κείμενο ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι…

Η Στρατηγική που παρουσίασε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καταπολέμηση της εμπορίας και εκμετάλλευσης ανθρώπων εστιάζει κυρίως σε δύο παραμέτρους: Πρώτον, στην πρόληψη του εγκλήματος και την πρέπουσα τιμωρία των διακινητών. Και, δεύτερον, στην προστασία και την ενδυνάμωση των θυμάτων αυτού του θλιβερού φαινομένου, που -όπως έχουμε και άλλοτε σημειώσει εδώ στην Επιτροπή- αποτελεί σύγχρονη μάστιγα. Αρκεί και μόνο να σημειωθεί  ότι σχεδόν 30 δισεκατομμύρια ευρώ κερδίζουν οι διακινητές μέσα σε ένα μόλις έτος, ενώ τα θύματα που κατήγγειλαν τους εκμεταλλευτές τους ολοένα και αυξάνονται…

Επειδή, όμως, τα λόγια δεν πρέπει να μένουν λόγια, και οι προθέσεις πρέπει να μετουσιώνονται σε πράξεις, ελπίζω -όπως όλοι μας- οι καινούριες αυτές ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και οδηγίες να μην μείνουν χωρίς περιεχόμενο και αποτέλεσμα, για άλλη μια φορά. Έτσι, μέσα στο πλαίσιο αυτό, καλό είναι να δίνουμε το έμπρακτο παράδειγμα, για το τι μπορεί να γίνει στην πράξη, και μάλιστα άμεσα.

Ξεκινούμε από το σημείο, στο οποίο η εμπορία ανθρώπων, από νομικής άποψης, είναι ισότιμη με τη δουλεία. Σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απαγορεύεται ρητά η σκλαβιά και η καταναγκαστική εργασία.

Αποσκοπώντας λοιπόν στην εκμετάλλευσή τους, οι διακινητές αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως εμπορεύματα που είτε γίνονται αντικείμενο αγοραπωλησίας είτε εξαναγκάζονται σε εργασία παρά τη θέλησή τους. Τα θύματα του τράφικινγκ, λοιπόν, στερούνται κάτι πολύ βασικό και αυτονόητο: την ελευθερία κινήσεων. Άρα, πραγματικά η εμπορία ανθρώπων είναι το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο.

Μέτρα, όπως η αναδιαμόρφωση των ήδη υπαρχόντων καταφυγίων στην Ελλάδα για τα θύματα του τράφικινγκ, αλλά και η ανοικοδόμηση νέων. Τα καταφύγια αυτά είναι ευνόητο ότι παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική συμπαράσταση αλλά και στη συνέχεια, με τη συνεργασία των αρμόδιων κρατικών μας φορέων και αρχών, δίδεται η δυνατότητα στα άτομα που έχουν πέσει θύματα τράφικινγκ η δυνατότητα ασφαλούς επαναπατρισμού τους (από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία αυτών αποτελούν αλλοδαπές γυναίκες και παιδιά).

Ακόμα, η καθιέρωση αυστηρότερων νόμων, καθώς και η διόρθωση των ήδη θεσπισμένων, κι αυτό επειδή υπάρχουν πολλά κενά σημεία που δυσχεραίνουν τόσο τη στήριξη των θυμάτων σωματεμπορίας όσο και τη σύλληψη και τιμωρία των δραστών. Να μην ξεχνάμε, πως όσο τα κυκλώματα αυτά βρίσκουν νέες μεθόδους συνέχισης του φαινομένου, τόσο τα κράτη οφείλουν να προσπαθούν να εμποδίζουν το έργο τους, εμπλουτίζοντας το νομικό τους οπλοστάσιο.

Η πιο σωστή και άμεση ενημέρωση των γυναικών και των παιδιών, που είναι οι πιο επιρρεπείς ομάδες πληθυσμού στο τράφικινγκ, αποτελεί ακόμα ένα θέμα προτεραιότητας. Η ενημέρωση αυτή πρέπει να ξεκινά μεν από τα σχολεία, αλλά πλέον έχει καταστεί άμεση ανάγκη να διοργανώνονται και δωρεάν σεμινάρια από τους αρμόδιους φορείς και οργανισμούς, όπως εθελοντικές οργανώσεις. Δυστυχώς τα περισσότερα θύματα έχουν πλήρη άγνοια για το τι εστί τράφικινγκ, αγνοώντας για παράδειγμα ότι ο κίνδυνος είναι παντού, ακόμα και σε μία απλή βόλτα, ένα απλό ραντεβού. Φυσικά το πλέον διαδεδομένο είναι η δήθεν προσφορά εργασίας σε άλλες χώρες.

Έχω προτείνει στο παρελθόν, και το επαναλαμβάνω εδώ με αφορμή τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την ανάγκη δημιουργίας μιας ειδικής κατασταλτικής ομάδας, που θα έχει σαν στόχο την αναζήτηση και κατ’ επέκταση τη διάλυση των κυκλωμάτων τράφικινγκ. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός, ότι τα περισσότερα κυκλώματα δημιουργούν σάιτ δήθεν εύρεσης εργασίας, έχοντας σαν στόχο την απαγωγή και την πώληση στο εξωτερικό των ατόμων που απευθύνονται σ’ αυτά. Μια ομάδα καταπολέμησης ηλεκτρονικών εγκλημάτων τράφικινγκ θα μπορούσε να έχει εκπληκτικά αποτελέσματα, έχοντας υπόψη ότι ανάλογες ομάδες σε άλλους τομείς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές.

Επίσης, ως κατασταλτικό μέσο θεωρώ, κυρίες και κύριοι, και τις συνεχείς περιπολίες, όπως και τους πιο αυστηρούς ελέγχους που πρέπει να γίνονται από τις Αρχές (Αστυνομία, Λιμενικό) τόσο στα χερσαία όσο και στα θαλάσσια σύνορά μας.

Μέσω, μάλιστα, των υφιστάμενων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων Οργανισμών οι χώρες οφείλουν να συνεργαστούν πιο στενά με σκοπό να θέσουν νέες μεθόδους αποφυγής ή και καταστολής του φαινομένου αυτού. Κι αυτό, διότι οι ήδη θεσπισμένοι νόμοι δεν έχουν αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα και είναι ξεπερασμένοι. Γι’ αυτό, εξάλλου, ήταν αναγκαία και η νέα ευρωπαϊκή στρατηγική της Επιτροπής…

Δεν χρειάζεται, δε, να προσθέσω ότι θα πρέπει να δαπανηθούν και περισσότερα κονδύλια, όπως για παράδειγμα για τη συντήρηση των μονάδων περίθαλψης των θυμάτων. Δεν είναι κρίμα, την ώρα που ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για εφέ και έργα χωρίς ουσία και αποτέλεσμα, να μην κατανέμονται τα χρήματα και τα κονδύλια των Ελλήνων φορολογουμένων και της Ευρώπης στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού;

Τελειώνω, λέγοντας ότι οι προτάσεις που κατέθεσα εγώ στο παρελθόν, αλλά και όλες οι προτάσεις που κατατίθενται, καλό είναι να γίνονται άμεσα εφαρμόσιμες, χωρίς να επιβαρύνουν ιδιαίτερα τον κρατικό μας προϋπολογισμό. Και, φυσικά, θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη όλες οι σύγχρονες εξελίξεις γύρω από το θέμα, το οποίο αποκτά ιδιαίτερη διάσταση στην εποχή της πανδημίας του COVID-19. Eίναι υποχρέωση όλων μας, της πολιτείας και απλών πολιτών, να συμβάλλουμε με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο μπορούμε στην ενημέρωση της κοινής γνώμης και στη συνεχή καταπολέμηση του φαινομένου αυτού. Και θα το ξαναπώ: Να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι πρόκειται για θέμα πολιτισμού και ανθρωπισμού!

Σας ευχαριστώ.