ΥΠΟΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ: “Ψηφιακός Μετασχηματισμός και τα Άτομα με Αναπηρία”_29-06-2021
Θέλω, ξεκινώντας, να κάνω μία εύλογη νομίζω παρατήρηση… Μιλάμε για ψηφιακό μετασχηματισμό, σε σχέση με τα άτομα με αναπηρία, και πολύ σωστά, γιατί πρέπει να βλέπουμε μπροστά, στο μέλλον. Όμως εδώ δεν έχουμε λύσει θέματα αυτονόητα, προβλήματα που χρονίζουν, δεκαετίες ολόκληρες, και ταλαιπωρούν τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες, και μιλάμε για σχεδιασμούς ψηφιακού μετασχηματισμού και άλλα μεγαλεπήβολα;
Επιτρέψτε μου μόνο ένα πολύ σύντομο παράδειγμα… Πολύ πρόσφατα κατέθεσα στη Βουλή ερώτηση με θέμα τις απίστευτες, αδιανόητες για μια σύγχρονη Πολιτεία, ταλαιπωρίες και τις απαράδεκτες συνθήκες που βιώνουν τα ΑμεΑ στις Υγειονομικές Επιτροπές των ΚΕΠΑ. Είναι ένα ζήτημα που δεν τιμά καθόλου τον σύγχρονο πολιτισμό μας και χρήζει άμεσης βελτίωσης και αλλαγής πλαισίου! Ας λύσουμε, λοιπόν, πρώτα αυτά τα χρόνια προβλήματα, ας ανακουφίσουμε αυτούς τους συμπολίτες μας από τις γραφειοκρατίες και τις άσχημες πολλές φορές συνθήκες που τους βασανίζουν, και μετά ας προχωρήσουμε και στον ψηφιακό μετασχηματισμό.
Και να μου επιτρέψει ο αξιότιμος κύριος Βαρδακαστάνης, ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, που παρίσταται, να θέσω με την ευκαιρία της παρουσίας του κάποια ερωτήματα… Όπως για το θέμα που προανέφερα και την εν γένει συμπεριφορά των αρμοδίων έναντι των ανθρώπων με αναπηρίες. Τι έχει γίνει γι’ αυτό το θέμα τόσα χρόνια, γιατί δεν βλέπουμε καμία απολύτως βελτίωση; Επίσης, τι συμβαίνει κύριε πρόεδρε με τον βαθμό αναπηρίας πολλών συνανθρώπων μας; Γιατί άραγε είχαμε μείωση των ποσοστών αναπηρίας και την επακόλουθη περαιτέρω ταλαιπωρία τους; Όλα αυτά, και πολλά άλλα, πρέπει να τα δείτε -να τα δούμε όλοι μαζί-, για να επιλύσουμε επιτέλους ό,τι χρονίζει, στην πράξη όμως και όχι μόνο στη θεωρία.
Πάμε τώρα, κυρίες και κύριοι, στον περίφημο ψηφιακό μετασχηματισμό… Ποια είναι η πεμπτουσία του; Η ευκολότερη πρόσβαση των ΑμεΑ στην λεγόμενη ψηφιακή κοινωνία, κάτι που όμως σημαίνει τα εξής, επίσης αυτονόητα για ένα κράτος δικαίου: τις απλουστεύσεις των διαδικασιών (που όμως δεν τις βλέπουμε), τη διαδικτυακή χρήση των υπηρεσιών του κράτους, την πρόσβαση των ΑμεΑ σε κάθε σημείο εξυπηρέτησης των πολιτών χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, όπως δυστυχώς συμβαίνει χρόνια τώρα, και τέλος κάτι το πραγματικά καινοτόμο. Τη δημιουργία εγγράφων, που θα μπορούν να διαβάζονται με ανάγνωση των χειλέων και με χρήση εξ αποστάσεως διερμηνείας, έτσι ώστε πραγματικά κανένας πολίτης, κανένας Συνέλληνάς μας με αναπηρία, να μην αποκλειστεί από αυτό που καλούμε ως ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας και της κοινωνίας.
Θέλω εδώ να προσθέσω, συμπληρώνοντας και τα παραπάνω, ότι εδώ και καιρό υπάρχει από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ένα σχέδιο σε εξέλιξη που ονομάζεται “Ψηφιακός Μετασχηματισμός λειτουργίας Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ)” και που περιλαμβάνεται στη “Βίβλο Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020 – 2025” της Κυβέρνησης. Ξέρετε εκεί τι διαβάζουμε; Τα εξής, μεταξύ άλλων: “Το πρόγραμμα αποσκοπεί στον ψηφιακό μετασχηματισμό της διαδικασίας στα ΚΕΠΑ, την επιτάχυνση της διαδικασίας, τη δημιουργία ενός αδιάβλητου συστήματος αξιολόγησης και γνωστοποίησης του ιατρικού αποτελέσματος, την βέλτιστη προστασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, την αποτροπή επαναλαμβανόμενων άσκοπων διαδικαστικών πράξεων, την αποφυγή συνωστισμού, ιδίως σε συνθήκες πανδημίας και κυρίως την μείωση της φυσικής παρουσίας και κατ΄ επέκταση της ταλαιπωρίας ιδιαίτερα ευαίσθητων και ευπαθών ομάδων και ιδιαίτερα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών αυτών”.
Και διερωτάται εδώ κανείς, και με βάση τα όσα σας είπα προηγουμένως για την ερώτηση που κατέθεσα πρόσφατα στη Βουλή για τις συνθήκες που επικρατούν στις Επιτροπές των ΚΕΠΑ: πού είναι όλα αυτά τα ωραία, περί επιτάχυνσης διαδικασιών και μείωσης φυσικής παρουσίας και ταλαιπωρίας των ΑμεΑ, όταν στην πράξη γίνονται τα τελείως αντίθετα; Γι’ αυτό, αγαπητές μου κυρίες και κύριοι, μίλησα πιο πριν για μεγάλη διαφορά από τα λόγια στην πράξη, αφού έμπρακτα δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα απ’ όλα αυτά τα πράγματι ωραία και μεγαλόπνοα. Φοβάμαι ένα πράγμα μόνο: Μην μείνουν και πάλι στα λόγια αυτά τα σχέδια, μην συνεχιστούν η ταλαιπωρία και οι αδικίες που υφίστανται χιλιάδες συνάνθρωποί μας με αναπηρίες, χρόνια ολόκληρα, και πολλές φορές χωρίς καν να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος…
Και εδώ να πω δυο λόγια και για ένα ακόμα θέμα, που το είχα θίξει ακροθιγώς και παλαιότερα μέσα στη Βουλή των Ελλήνων. Από τις 23 Αυγούστου του 2018 έχει τεθεί σε ισχύ η οδηγία υπ’ αριθμόν 2016 /2102 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσβασιμότητα των ιστότοπων και των εφαρμογών για φορητές συσκευές των οργανισμών του Δημοσίου τομέα. Κάτι που θα διευκόλυνε πρώτα απ’ όλους τους συνανθρώπους μας με διαφόρων ειδών και βαθμών αναπηρίες. Τι έγινε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, και μ’ αυτό το θέμα; Έμεινε κι αυτό στα λόγια; Πότε θα προχωρήσει; Ρωτάω, επειδή με τα επίσημα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, δυστυχώς, η πρόοδος που έχει γίνει είναι μάλλον απογοητευτική…
Τελειώνω, λέγοντας ότι ένας πρέπει να είναι ο κεντρικός μας στόχος: Κανένας συνάνθρωπός μας με αναπηρία να μην βιώσει τον ψηφιακό αποκλεισμό στη νέα ψηφιακή εποχή που αναδύεται! Τα πάντα, όλα όσα είναι εφικτά για κάθε συμπολίτη μας, να είναι προσβάσιμα και στους ανθρώπους με αναπηρίες. Η ψηφιακή προσβασιμότητα να γίνει πράξη. Ας το προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, και να είστε βέβαιοι ότι γι’ αυτό θα μας ευγνωμονεί η ιστορία του μέλλοντος που έρχεται, με τις νέες προκλήσεις της τεχνολογίας που μέλλει να ζήσουμε. Περιμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα.
Σας ευχαριστώ πολύ.